Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Uczcijmy Chrystusa 8 czerwca 2023r.

Boże Ciało to święto, którego celem jest publiczne wyznanie wiary w obecność Pana Naszego Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, oddanie Mu należnej czci i uwielbienia, podziękowanie za łaski płynące przez ten Sakrament, wreszcie przebłaganie Go za zniewagi wyrządzone przez słabość i oziębłość.

Boże Ciało obchodzimy w czwartek i nie jest to przypadek. W Wielki Czwartek odbyła się Ostatnia Wieczerza, którą Jezus sprawował ze swoimi uczniami – przemienienie chleba i wina w Swoje Ciało i Krew. Wtedy też został ustanowiony Sakrament Eucharystii. O ile Wielki Czwartek jest dniem zadumy, o tyle Boże Ciało to bardzo radosna uroczystość.

Przeżyjmy ten dzień w atmosferze dziękczynienia przede wszystkim za ten wielki dar, jakim jest realna obecność naszego Mistrza i Pana pośród nas pod postacią chleba. Dziękujmy za to, że możemy codziennie przyjmować ten pokarm i starajmy się z tego jak najczęściej korzystać, by jednoczyć się z Chrystusem w drodze do Ojca.

Pamiętajmy jednak, aby nie przystępować do stołu Pańskiego niegodnie, w stanie grzechu ciężkiego, gdyż w ten sposób oddalamy się jeszcze bardziej od naszego Boga, zamiast zbliżać się do Niego. I to, co miało nas prowadzić do życia, może stać się przyczyną śmierci. Dlatego został nam dany również sakrament pojednania, który ma nas przybliżać do Boga i prowadzić do jedności z Nim.

Nie zapomnijmy zatem o tych sakramentach i ich szafarzach, czyli kapłanach. Nie byłoby Eucharystii, gdyby nie było komu jej celebrować. Dzisiaj dziękujmy Bogu także za nich, prosząc o wszystkie łaski potrzebne do godnego sprawowania posługi, do której zostali wezwani.

Słowa Chrystusa Pana, że zostanie z nami aż do skończenia świata mają znaczenie nie tylko symboliczne. W Eucharystii obecny jest Chrystus realnie i prawdziwie wraz ze swoim Ciałem, Krwią, Duszą i Bóstwem. Jest to tajemnica niedostępna nawet dla umysłu anielskiego. Najpiękniejszym uczczeniem Boga jest uczestnictwo we Mszy Świętej i przyjęcie Komunii Świętej.

Pamiętajmy, że Chrystus chce być obecny w naszym życiu osobistym, rodzinnym, zawodowym, społecznym i narodowym nie tylko od święta, ale przede wszystkim i na co dzień.

Uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski.

3 maja Kościół katolicki w Polsce obchodzi uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Nawiązuje ona do ważnych wydarzeń z historii Polski: obrony Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r., ślubów króla Jana Kazimierza - powierzenia królestwa opiece Matki Bożej, a także do uchwalenia Konstytucji 3 Maja.

Uroczystość została ustanowiona na prośbę biskupów polskich po odzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej. Oficjalnie święto obchodzone jest od 1923 r. W 1920 r. zatwierdził je dla Kościoła w Polsce papież Benedykt XV. Po reformie liturgicznej w 1969 r. święto zostało podniesione do rangi uroczystości.

Święto wyraża wiarę narodu w szczególną opiekę Bożą, jakiej Polacy doświadczali i doświadczają za pośrednictwem Maryi. Jej kult jako Królowej Polski jest bardzo stary. Przykładem może być "Bogurodzica", najstarsza polska pieśń religijna, która przez wieki pełniła rolę narodowego hymnu.

W czasie najazdu szwedzkiego, 1 kwietnia 1656 r. w katedrze lwowskiej, przed cudownym wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej król Jan Kazimierz złożył uroczyste Śluby, w których m.in. zobowiązywał się szerzyć cześć Maryi, wystarać się u papieża o pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, a także zająć się losem chłopów i zaprowadzić w państwie sprawiedliwość społeczną.

Temu uroczystemu wydarzeniu towarzyszyło odśpiewanie litanii do Najświętszej Panny. Nuncjusz apostolski dodał do tej modlitwy wezwanie "Królowo Korony Polskiej, módl się za nami", które zgromadzeni biskupi i senatorowie trzykrotnie powtórzyli.

Szczególne związanie kultu Maryi, Królowej Korony Polskiej, z Jasną Górą nastąpiło 8 września 1717 r., kiedy to dokonano koronacji jasnogórskiego obrazu, co uznano za koronację Maryi na Królową Polski.

Wezwanie "Królowo Polski" zostało na stałe wpisane do Litanii Loretańskiej w 1908 r., kiedy zezwolił na to papież Pius X. W tym samym roku ustanowił on też święto Królowej Polski dla diecezji lwowskiej.

Po uzyskaniu niepodległości przez Polskę biskupi zwrócili się do Stolicy Apostolskiej z prośbą rozszerzenia tego święta na cały kraj. Jako datę zaproponowano dzień 3 maja, na pamiątkę pierwszej polskiej Konstytucji, która realizowała część ślubowań króla Jana Kazimierza. Święto zatwierdzone zostało oficjalnie w 1920 r. przez papieża Benedykta XV.

W 300. rocznicę królewskich ślubów, nową ich wersję opracował przebywający wówczas w miejscu internowania Prymas Polski kard. Stefan Wyszyński.

Jasnogórskie Śluby Narodu - po uwolnieniu Prymasa - złożył uroczyście na Jasnej Górze Episkopat Polski 26 sierpnia 1956 r. w uroczystość Matki Boskiej Częstochowskiej w obecności miliona wiernych. 10 lat później, 3 maja 1966 r. tam właśnie odbyły się centralne uroczystości milenijne chrztu Polski. Dokonano wówczas aktu zawierzenia Matce Bożej i powierzenia narodu polskiego Jej opiece na kolejne 1000 lat.

Wielkanocne życzenia.

Życzenia Biskupa Łomżyńskiego na Wielkanoc 2023 

Drodzy Bracia i Siostry, umiłowani Diecezjanie!

            Po czterdziestodniowej drodze na Świętą Górę Paschy przeżywamy na nowo pamiątkę męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, „który jest naszą Paschą i Pokojem”. Zmartwychwstały Pan obdarowuje nas nowym życiem z wody i z Ducha Świętego. Różne przestrzenie nędzy naszej codzienności zostają unicestwione przez Jego miłość i miłosierdzie. Poranek wielkanocny i odkrycie pustego Grobu zwiastują nam pokój i nadzieję, dzięki którym możemy, „odnowieni na duchu i ciele”, cieszyć się wolnością i radością życia z Bogiem i we wspólnocie Kościoła Chrystusowego.

            Święta paschalne niech będą dla Was, Bracia i Siostry, doświadczeniem pokoju, miłości i nadziei. Chrystus, nasze Życie i Zmartwychwstanie, niech błogosławi Waszym rodzinom, niech opromienia światłem swojej łaski Waszą codzienność: dom rodzinny, miejsce pracy i nauki dzieci; niech będzie siłą i nadzieją dla osób chorych i cierpiących; niech pomnaża miłość narzeczonych i małżonków; niech w mocy swego Ducha towarzyszy młodzieży i dzieciom; niech pomnaża w nas wszystkich radość i wiarę, abyśmy w Kościele, którego On jest Głową, odnajdywali zawsze źródło pokoju i miłosierdzia.

            Bracia i Siostry! Na czas wielkanocnego świętowania przy stole Eucharystii, w gronie rodziny i przyjaciół, wraz z biskupem Tadeuszem z serca Wam błogosławię.

+ Janusz Stepnowski
Biskup Łomżyński

Dziękujemy wszystkim, którzy skierowali życzenia dla Księży i dla całej naszej parafii. Dziękujemy wszystkim za życzliwość i pamięć. Odwzajemniamy się naszą pamięcią w modlitwie.

Z okazji Świąt Wielkanocnych pragniemy przekazać Wam wszystkim, najserdeczniejsze życzenia paschalne. Niech spotkanie Zmartwychwstałego Jezusa, Zwycięzcy śmierci, piekła i szatana, będzie dla nas wszystkich umocnieniem wiary i mimo wszelkich trudności źródłem prawdziwej radości. 

Niech Zmartwychwstały Chrystus napełni Wasze serca miłością i pokojem, niech sprawi, by w sercu każdego człowieka światło zawsze zwyciężało nad ciemnością, dobro nad złem, radość nad smutkiem, nadzieja nad rozpaczą, miłość nad nienawiścią. Przeżyjcie te Święta w bliskości Zmartwychwstałego Chrystusa oraz w radości i cieple rodzinnego domu i rodziny. Niech spotkanie ze Zbawicielem przy Stole Eucharystycznym i przy stole w domach rodzinnych umocni was i wasze rodziny w miłości, jedności i pokoju.

Wszystkim życzymy radosnych i błogosławionych Świąt.

Księża parafii NNMP

Wielkanoc 2023

WIELKI WTOREK

4 kwietnia o godz. 18.30, po Mszy św. wieczornej

DROGA KRZYŻOWA ulicami miasta.

WIELKI CZWARTEK

od 16.00 SPOWIEDŹ 

17.30  MSZA ŚWIĘTA i ADORACJA do godz. 22.00

WIELKI PIĄTEK

od 7.00 ADORACJA

10.00 DROGA KRZYŻOWA w kościele

od 16.00 SPOWIEDŹ

17.30  NABOŻEŃSTWO

WIELKA SOBOTA

7.00 do Rezurekcji ADORACJA

od 8.00 do 14.00 POŚWIĘCENIE POKARMÓW w kościele co pół godziny

od 8.30 poświęcenie pokarmów na wioskach w tych samych miejscach
i o tej samej godzinie, jak co roku.

od 16.00 SPOWIEDŹ 

18.30 MSZA ŚWIĘTA

NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

6.00 REZUREKCJA, 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 16.00, 18.00

PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY

7.00, 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 16.00, 18.00

Godz. 11.00 Msza św. na cmentarzu parafialnym za zmarłych

V niedziela Wielkiego Postu : Papież Franciszek apeluje o świadectwo nadziei i radości Jezusa.

Papież nawiązał do fragmentu Ewangelii czytanego w V niedzielę Wielkiego Postu (J 11, 1-45), ukazującego scenę wskrzeszenia Łazarza. Wskazał, że przesłanie tego tekstu mówi, iż Jezus daje życie nawet wtedy, gdy zdaje się, że nie ma już żadnej nadziei. „Jezus mówi nam dzisiaj, że tak nie jest, że w tych chwilach nie jesteśmy sami, wręcz przeciwnie, że właśnie w tych chwilach On staje się bliższym niż kiedykolwiek, aby na nowo obdarzyć nas życiem” – podkreślił Franciszek. Dodał, że Pan Jezus pragnie, abyśmy nie byli więźniami cierpienia, aby nie umarła w nas nadzieja.

Ojciec Święty zachęcił do odczytania ponownie tego fragmentu z 11 rozdziału Ewangelii św. Jana w okresie, kiedy bliskie są już Święta Paschalne, aby wyjść na spotkanie Jezusa. „Czy potrafimy otworzyć przed Nim nasze serca i powierzyć Jemu nasze troski?” – zapytał. Zaapelował też o niesienie innym świadectwa nadziei i radości Jezusa. „Niech Maryja, Matka nadziei odnowi w nas radość z tego, że nie czujemy się samotni i wezwanie do wnoszenia światła w otaczające nas mroki” – powiedział papież przed odmówieniem modlitwy „Anioł Pański” i udzieleniem apostolskiego błogosławieństwa.

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

Dziś, w piątą niedzielę Wielkiego Postu, Ewangelia ukazuje nam wskrzeszenie Łazarza (por. J 11, 1-45). Jest to ostatni z cudów Jezusa opowiadanych przed Paschą. Możemy zatem powiedzieć, że znajdujemy się w punkcie kulminacyjnym Jego „znaków”. Łazarz jest bliskim przyjacielem Jezusa, który wie, że wkrótce umrze; wyrusza w drogę, ale przybywa do jego domu cztery dni po pogrzebie, kiedy nie ma już żadnej nadziei. Jego obecność budzi jednak na nowo pewną ufność w sercach jego sióstr Marty i Marii (por. w. 22.27). Chociaż są pogrążone w cierpieniu, uczepiają się tego światła. Jezus zachęca je do wiary i prosi, aby otwarto grób. Następnie modli się do Ojca, a potem woła do Łazarza: „Wyjdź na zewnątrz!” (w. 43). A on powraca do życia i wychodzi.

Przesłanie jest jasne: Jezus daje życie nawet wtedy, gdy zdaje się, że nie ma już żadnej nadziei. Zdarza się niekiedy, że czujemy się pozbawieni nadziei lub spotykamy ludzi, którzy porzucili nadzieję. Z powodu bolesnej straty, choroby, głębokiego rozczarowania, doznanej krzywdy lub zdrady, z powodu popełnionego poważnego błędu. Czasami słyszymy: „Nic już nie można zrobić!”. Są to chwile, w których życie zdaje się być zamkniętym grobowcem: wszystko jest mrokiem, wokół widzimy jedynie smutek i rozpacz. Jezus, dzisiaj, mówi nam, że tak nie jest, że w tych chwilach nie jesteśmy sami, wręcz przeciwnie, że właśnie w tych chwilach On czyni siebie bliższym niż kiedykolwiek, aby na nowo obdarzyć nas życiem. Płacze wraz z nami, tak jak płakał nad Łazarzem: Ewangelia dwukrotnie powtarza, że był wzruszony (por. w. 33.38) i podkreśla, że zapłakał (por. w. 35). A jednocześnie Jezus zachęca nas, abyśmy nie przestali wierzyć i żywić nadziei, abyśmy nie dali się przygnieść uczuciom negatywnym. Podchodzi do naszych grobów i mówi do nas, tak jak wtedy: „Usuńcie kamień” (w. 39).

To właśnie mówi nam Jezus. Usuńcie kamień: cierpienie, błędy, nawet porażki, nie chowajcie ich w środku, w mrocznym, samotnym, zamkniętym pokoju. Usuńcie kamień: wyciągnijcie  wszystko, co jest we wnętrzu, zrzućcie to na Mnie z ufnością, bez lęku, bo jestem z wami, miłuję was i pragnę abyście powrócili do życia. I tak jak Łazarzowi, powtarza każdemu z nas: Wyjdź na zewnątrz! Wstań, podejmij drogę, odzyskaj ufność! Biorę cię za rękę, jak wtedy, gdy byłeś dzieckiem uczącym się stawiać pierwsze kroki. Rozwiąż opaski, które cię krępują (por. w. 45), nie poddawaj się pesymizmowi, który gnębi, lękowi, który izoluje, przygnębieniu z powodu pamięci złych doświadczeń, strachowi, który paraliżuje. Chcę, abyś był wolny i żył, nie opuszczę cię i jestem z tobą! Nie daj się uwięzić cierpieniu, nie pozwól, aby umarła nadzieja: powróć do życia!

Drodzy bracia i siostry, ten fragment, znajdujący się w 11 rozdziale Ewangelii św. Jana, a który bardzo warto przeczytać jest hymnem na cześć życia. Czytamy go, gdy Pascha jest bliska. Być może i my w tym okresie nosimy w naszych sercach jakiś ciężar lub jakieś cierpienie, które zdaje się nas przygniatać. Jest to zatem pora, aby usunąć kamień i wyjść na spotkanie Jezusa, który jest blisko. Czy potrafimy otworzyć przed Nim nasze serca i powierzyć Jemu nasze troski? Otworzyć grób problemów i spojrzeć poza próg, ku Jego światłu? A czy z kolei, jako małe zwierciadła Bożej miłości udaje nam się słowami i gestami życia rozświetlać środowiska, w których żyjemy? Czy dajemy świadectwo nadziei i radości Jezusa? Niech Maryja, Matka nadziei odnowi w nas radość z tego, że nie czujemy się samotni i wezwanie do wnoszenia światła w otaczające nas mroki.