Adwent - Czas radosnego oczekiwania

Serdecznie zapraszamy na roraty, które w naszym kościele odprawiane są

o godz. 6.30 dla dorosłych, a dla dzieci o godz. 18.00

Adwent

Adwent to czas radosnego oczekiwania na przyjście Jezusa. Adwent jest wyjątkowym czasem dla chrześcijan. Słowo adwent pochodzi z języka łacińskiego "adventus", które oznacza przyjście. Dla chrześcijan to radosny czas przygotowania na przyjście Pana. Oczekiwanie na przyjście Chrystusa musi rodzić radość, gdyż jest oczekiwaniem na przyjście Jezusa. Dlatego też Adwent jest nie tyle czasem pokuty, ile raczej czasem pobożnego i radosnego oczekiwania.

Pierwszy okres Adwentu obejmuje czas od pierwszej niedzieli Adwentu do 16 grudnia, kiedy czytane są teksty biblijne, zapowiadające powtórne przyjście Zbawiciela na końcu świata i przygotowujące do spotkania z Chrystusem Sędzią.

Drugi okres Adwentu, od 17 do 24 grudnia, to bezpośrednie przygotowanie do świąt Bożego Narodzenia.

Roraty

Roraty to Msza Święta, odprawiana codziennie  (kiedyś przed świtem), ku czci Najświętszej Maryi Panny. Nazwa ta pochodzi od słów pieśni na wejście: "Rorate caeli desuper" - "Spuście rosę niebiosa". Zbawiciel jest tu porównany do rosy. Najstarsze ślady odprawianej w Polsce Mszy Świętej Roratniej sięgają XII w. W wieku XVI roraty były już znane w całej Polsce. Roraty to oczekiwanie na przyjście Pana z Matką Najświętszą, która pozostaje najlepszym wzorem postawy adwentowej. Wspomnienie rzeczy ostatecznych, czuwanie, podkreśla dodatkowo pora nocna; zapalone lampy mogą oznaczać lampy mądrych panien oczekujących na oblubieńca (Mt.25, 1- 13). Dlatego obecnie Roraty często odprawia się także o zmroku. Adwent przypomina nam, że całe nasze życie jest czekaniem. Zawsze do czegoś dążymy. Człowiek, który w życiu już na nic nie czeka jest nieszczęśliwy. Nasze życie staje się piękne, dlatego, że jest czekaniem, jest dążeniem do czegoś, czekaniem na Kogoś, czekaniem na przychodzącego Chrystusa. To czekanie wierni najwymowniej wyrażają, na Roratach. Dzieci przynoszą oświetlone lampki. Poza tym w kościele pojawiają się jeszcze inne symbole adwentowe.

Świeca roratnia

                                            
Świeca jest symbolem chrześcijanina. Wosk wyobraża ciało, knot – duszę,  a płomień – światło Ducha Świętego płonące w duszy człowieka. Świeca roratnia jest dodatkową świecą, którą zapalamy podczas Rorat. Jest ona symbolem Najświętszej Maryi Panny, która niesie ludziom Chrystusa – Światłość prawdziwą. W kościołach umieszcza się ją na prezbiterium obok ołtarza lub przy ołtarzu Matki Bożej. Biała lub niebieska kokarda, którą jest przepasana roratka mówi o niepokalanym poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Zielona gałązka przypomina proroctwo: „Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański…” (Iz 11, 1-2). Ta starotestamentalna przepowiednia mówi o Maryi, na którą zstąpił Duch Święty i ukształtował w Niej ciało Jezusa Chrystusa. Jesse był ojcem Dawida, a z tego rodu pochodziła Matka Boża.

Nazwa "roraty" pochodzi od pierwszych słów pieśni towarzyszącej rozpoczęciu Mszy św. w okresie Adwentu: "Rorate coeli de super... (niebiosa rosę spuśćcie nam z góry...)". W Polsce najstarsze ślady Mszy św. Roratniej sięgają XIII w. Według zachowanych dokumentów Msza św. roratnia gromadziła liczne rzesze wiernych w katedrze wawelskiej. Wszystkie stany państwa (król, duchowieństwo, senatorowie, szlachta, rycerze, mieszczanie i chłopi, kolejno zapalali jedną świecę siedmioramiennego świecznika wypowiadając słowa: "jestem gotowy na sąd Boski". Dzisiaj, w nawiązaniu do tej pięknej, średniowiecznej tradycji, symbolem naszej gotowości na przyjście Jezusa są cztery świece zapalane w kolejne tygodnie Adwentu.

Świeca roratnia (zwana też roratką) jest jeszcze jednym ważnym symbolem w naszej liturgii. Ta płonąca świeca, ozdobiona często niebieską wstęgą, przypomina nam postać Maryi, Matki Jezusa, która jest dla nas najlepszym przykładem gotowości na przyjęcie oczekiwanego Mesjasza.

 Wieniec adwentowy

Wieniec adwentowy ma dość rozbudowaną symbolikę. Jego kolisty kształt oznacza, że Bóg jest wieczny, nie ma początku ani końca. Wykonany z gałązek drzew iglastych a więc wiecznie zielonych ma oznaczać życie wieczne jakie daje Chrystus wszystkim w niego wierzącym. Zapalanie świeczek jest symbolem światłości jaką nazwał się sam Jezus : "Jam jest światłość świata, kto idzie za mną, nie chodzi w ciemnościach, ale będzie miał światłość żywota" (J. 8,12). Wieniec jest także symbolem rodziny oczekującej i przygotowującej się na godne spotkanie z Jezusem w Betlejem jak i w dniu jego powtórnego przyjścia na ziemię. Wieniec mogą też zdobić wstążki różnych kolorów np. w pierwszą niedzielę wstążki czerwone, w drugą żółte, w trzecią srebrne, w czwartą złote. Każdą z poszczególnych świec zapala się w kolejną niedzielę adwentu.
Przypominają one o upływającym czasie do narodzin Małego Boga i o naszym obowiązku przygotowania się na spotkanie się z Nim.
Ich zapalanie to także stawianie sobie pytania - "czy jestem gotowy?" Pierwszą świecę zapala się w I niedzielę adwentu - symbolizuje ona przebaczenie grzechu nieposłuszeństwa Adamowi i Ewie przez Boga. Drugą zapala się w II niedzielę adwentu - symbolizuje ona wiarę patriarchów Narodu Wybranego w dar Ziemi Obiecanej. Trzecią świecę zapala się w III niedzielę adwentu - symbolizuje ona radość króla Dawida świętującego przymierze z Bogiem. W IV czwarta niedzielę adwentu zapala się ostatnią ze świec - symbolizuje ona nauczanie proroków zapowiadających przyjście Mesjasza i Jego Królestwa pokoju i sprawiedliwości.

Lampiony adwentowe

Innym przejawem adwentowej liturgii światła jest lampion. Idąc na roraty, dzieci zabierają je ze sobą aby rozświetlały mroki grudniowej nocy. Ta piękna w swej wymowie symbolika przypomina nam o konieczności zbierania przez cały adwent dobrych uczynków, które mogłyby rozjaśnić mroki grzechu w naszej duszy, wskazać Chrystusowi drogę do naszego serca. By, kiedy w pięknie przyozdobionej świątyni znajdzie się miejsce na betlejemski żłóbek, w naszym sercu znalazło się jednocześnie miejsce dla małego Jezusa.

Niechaj zatem i tegoroczny Adwent będzie czasem owocnego poszukiwania Chrystusa w liturgii, w modlitwie, w słowie Bożym, w sakramentach, w życiu codziennym i w drugim człowieku.

PROGRAM REKOLEKCJI ADWENTOWYCH

PROGRAM REKOLEKCJI ADWENTOWYCH W PARAFII PW. NAWIEDZENIA NMP W OSTROŁĘCE W DNIACH 11 – 14 GRUDNIA 2016 ROKU 

Niedziela, 11 grudnia 2016 r.

Msze św. jak w każdą niedzielę o godz.:

7.00, 8.30 (młodzież), 10.00, 11.30 (dzieci), 13.00, 16.00, 18.00.

Poniedziałek – Wtorek – Środa ( 12 – 13 - 14 grudnia 2016 r.)

godz. 6.30 – Roraty z nauką

godz. 10.00 – Msza św. dla wszystkich

godz. 16.30 – Msza św. dla dzieci szkół podstawowych

godz. 18.00 – Msza św. dla wszystkich

godz. 19.30 – Msza św. dla dorosłych, dla młodzieży, młodzieży

                     szkół średnich i gimnazjalnych

UWAGA:

- we wtorek o godz. 12.00 – sprawowana będzie dodatkowo Msza św. dla chorych i starszych wiekiem, połączona z udzieleniem Sakramentu Namaszczenia Chorych.

- spowiedź – codziennie na pół godziny przed każdą Mszą św.

Prosimy wszystkich, by tak zaplanować czas,

aby każdy mógł być na rekolekcjach.

Rekolekcje prowadzi Ks. prał. dr Jarosław Kotowski – Rektor WSD w Łomży 

Imieniny Naszego Proboszcza - 9 Grudnia 2016r

Księże Wiesławie

w dniu Twoich imienin cała Wspólnota Parafialna

pragnie Ci złożyć Najserdeczniejsze Życzenia

A w dniu Twoich imienin życzymy Ci

dużo zdrowia, pomyślności, niesłabnącego żaru ducha w jakże trudnej kapłańskiej posłudze

a przede wszystkim obfitości Łask i Błogosławieństw Bożych na każdy dzień.

Niechaj każdy dzień będzie radosny, pogodny i pełni miłości Bożej i szczęścia tak abyś miał siłę głosić wszystkim nam słowo Boże a więc obdarzać nas mądrością pochodzącą od samego Boga

Niechaj nie zabraknie w Twoim otoczeniu ludzi życzliwych i szczerych, otwartych na zbawienie siebie i innych.

Niech Cię nigdy nie opuszczą uśmiech, poczucie humoru, optymizm i entuzjazm.

Szczęść Boże!

Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata.

Święto Chrystusa Króla ustanowił papież Pius XI w 1925 roku, należy więc do świąt raczej młodych. W encyklice wprowadzającej to nowe święto Papież podał motywy swej decyzji: uznanie królewskiego panowania Chrystusa ma być zbawczym środkiem na niszczące siły współczesnego czasu. Chrystus przynosi prawdziwą wolność, ład, zgodę i pokój. Ustanawiając święto, papież odwołuje się do duchowej pedagogii. Napisał, że święta mają większe oddziaływanie niż dokumenty Kościoła, pouczają bowiem wszystkich wiernych nie raz, lecz co roku; przemawiają nie tylko do ducha, ale również do serca.

Święto powstało w bardzo trudnym czasie dla Europy i Kościoła. Dobiegła końca pierwsza wojna światowa, która przyniosła wielkie zniszczenia, zburzyła dotychczasowy porządek polityczny i społeczny. W Rosji budowano pierwsze, całkowicie ateistyczne państwo, w innych zaś krajach narastała coraz bardziej widziana sekularyzacja. W tej duchowej sytuacji papież chciał przypomnieć o panowaniu Chrystusa nad ludźmi i nad instytucjami. Znamienna była prośba kolekty: spraw łaskawie, aby narody świata, wskutek ran grzechowych rozdzielone, poddały się pod Jego przesłodkie panowanie. Święto Chrystusa Króla zostało wprowadzone 1925 roku, czyli w 1600. rocznicę Soboru w Nicei. Na tym Soborze starożytny Kościół potwierdził równość Jezusa z Bogiem Ojcem. Dobrze znamy słowa wyznania wiary: (Chrystus) z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, światłość ze światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. Na równości Chrystusa z Ojcem opiera się Jego królewska władza. W rocznicę tego wielkiego Soboru ówczesny Kościół przeżywał Rok Święty, nowe święto stawało się pamiątką tych obchodów. Na obchód święta Chrystusa Króla papież wyznaczył ostatnią niedzielę października i w ten sposób związał je z uroczystością Wszystkich Świętych, chcąc, aby na ziemi rozbrzmiewała chwała Chrystusa podobna do tej w niebie. Święto promieniowało też na dzień modlitwy za zmarłych, którzy w czyśćcu oczekują na wejście do chwały nieba. W święto należało odmówić Akt poświęcenia Sercu Pana Jezusa.

W posoborowym kalendarzu liturgicznym święto Chrystusa Króla otrzymało nową treść oraz nową datę. Obecnie obchodzimy uroczystość Chrystusa, Króla Wszechświata. Królowanie Chrystusa nie ogranicza się jedynie do ziemi, do panowania nad narodami świata. Przez Niego wszystko się stało, Jego zatem władzy podlega wszystko, co istnieje; Chrystusowi Królowi poddany jest cały wszechświat. Święto w nowej formie wyprowadza nas poza ziemię, stawia nas wobec wszechświata poddanego Chrystusowi. Zmiana daty uroczystości ma teologiczne znaczenie: obchodzone teraz w ostatnią niedzielę roku liturgicznego, ma wymiar eschatologiczny. Na końcu roku liturgicznego stoi Król Chwały, który jest celem historii ludzkiej, punktem, ku któremu zwracają się pragnienia historii i cywilizacji, ośrodkiem rodzaju ludzkiego, radością wszystkich serc i wypełnieniem ich tęsknot (Konstytucja o Kościele w świecie współczesnym, 45). Uroczystość wprowadza już Adwent rozumiany jako przyjście Pana w chwale.

fragment artykułu z listopadowego wydania Opoka zapraszamy do czytania ... czytaj więcej

Wieczór skupienia - 19 listopada 2016 ( odbędzie się już w tą sobotę )

Serdecznie zapraszamy na czwarty Wieczór Skupienia dla małżeństw i narzeczonych, który przeżyjemy pod hasłem „Przysięga małżeńska i jej konsekwencje”. Odbędzie się on w dniu 19 listopada o godz. 19.00 w kościele Farnym w Ostrołęce. Podczas tego wieczoru będziemy gościć wyśmienitego psychologa i kaznodzieję ks. Marka Dziewieckiego, który wygłosi konferencję i kazanie, oraz będzie przewodniczył liturgii.

Wydaje się, ze przysięga małżeńska jest bardzo prosta i znana, a jednak często nie rozumiemy jej treści do końca. Nie znamy też następstw, konsekwencji, ale też możliwości łask z niej płynących. Zastanawiamy się, jak właściwie mamy tę przysięgę realizować. Czemu niektóre elementy wydają nam się trudne? Na te i wiele innych wątpliwości możemy uzyskać odpowiedz przychodząc na wieczór skupienia dla małżeństw i narzeczonych w dniu 19 listopada 2016r. Sama postać wybitnego człowieka, głoszącego prawdy Boże jakim jest ks. Marek Dziewiecki jest warta przyjścia. Weźmy to sobie do serca i propagujmy to wydarzenie u znajomych.